سلام
از وبلاگ قبلی به اینجا پناه اوردم یعنی من یک پناهنده ام که هرچی رو نتونستم تو خونه ام بگم اینجا میگم.
تا بعد.
حرفهای ما هنوز ناتمام... تا نگاه می کنی: وقت رفتن است بازهم همان حکایت همیشگی ! پیش از آنکه با خبر شوی لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود آی... ناگهان چقدر زود دیر می شود!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر