۲ مرداد ۱۳۸۸

شتری که بیدار نمیشه

فکر میکنم بعدها وقتی دانش اموزان تاریخ این مملکت رو میخونن واقعن از اینهمه کشته شدن ادما در ایران تواین سی سال شگفت زده میشن انقلاب جنگ زلزله سیل تلفات جاده ای تلفات سوانح هوایی تلفات راه اهن رانش زمین اعدام زندانیان سیاسی وغیر سیاسی و... راستی که چقدر پوست کلفتیم. در زمانیکه برای همه این مسایل راه حل وجود داره ما باید ابلهانه شاهد مردن خودمون باشیم. مثل گوسفندی که به مسلخ میره.
خوبه یه امار بگیریم ببینم مغول بیشتر کشتار کرد یا اینا؟
یه هواپیمای دیگه در مشهد دچار سانحه شد وتعدادی هموطن بیگناه کشته شدن .

۲۸ تیر ۱۳۸۸

تعهد

سلام
1-قرارگذاشتم ممبد دیگه هیچ جا کامنت نذارم و حرفامو تو وبلاگ خودم بگم: به دلایل امنیتی!
2- دیگه از اهمتی هیچی نمیگم : اگه بتونم!
3-راجع به این هواپیمای سقوط شده اساسا نظرم اینه که در ایران همه هواپیماهای سقوط کرده سقوط شده هستن چون ماجرای همشون یه جورایی عجیب و غریب بوده.
4- راجع به ترک ایران با اینکه به شدت معتقدم حداقل بچه هام تو یه محیط اروم و ازاد زندگی کنن ولی مخالف مهاجرت هستم فکر میکنم اگه اون عده ادم حسابیا که تو این سی سال کشورو ترک نکرده بودن و تلاش میکردن تا خواسته هاشون همین جا محقق بشه وضع الان بهتر بود هرکی کمی جسور بود یا باهوش ویا پولدار تو این سی سال از این مملکت رفته فکر میکنین برای ساختن یه کشور چه چیزایی لازمه ؟ به شدت معتقدم خزانه ژنتیکی هوش و جسارت و قدرت خلاقیت در ایرانیهای داخل کشور کاهش یافته تحقیق میدانی نکردم اوضاع واحوال اینو بهم ثابت کرده .
5- همسایمون میگه دلم نمیخواد مثل زمان شاه دخترا کنار دریا با بیکینی باشن برای همین با اینکه میدونم اون یارو خیلی احمقه بهش رای دادم!
6- تا بعد

-

۲۵ تیر ۱۳۸۸

بی تفاوتی

سلام
یادمه وقتی بابام به رحمت خدا رفت تا مدتها نمی تونستم tv ببینم لجم میگرفت با وجود غم بزرگی که رو دلم بود قیافه شاد وبی خیال رو تو اون ببینم شاید شما نتونین درک کنین چی میگم خودم هم از این حسم تعجب میکردم ولی به هرحال تا مدتها وجود داشت واینکه کمکم با این غم سنگین یه جوری کنار اومدم
امروز که میبینم تلویزیون دیگه هیچ اشاره ایی به جانباختگان حادثه هواپیما نمیکنه برنامه های عادی داره انگار نه انگار که تعدادی بیشمار از هموطنامون دیروز تکه تکه شدن. انگار او ن بچه های معصوم که لباسهای ورزشیه پاره شون اتیشمون زد مال این سرزمین نبودن یاد روزهای سیاه خودم افتادم.
کاش خونواده های مصیبت دیده جزو اونایی باشن که تقریبن یکماهه رسانه ملی! رو تحریم کردن تا حداقل با دیدن این همه بی تفاوتی رنجشون مضاعف نشه.
توخبرها خوندم که به خاطر کشته شدن تعدادی شهروند ارمنستان در این سانحه امروز در ارمنستان عزای عمومی است لازم به ذکره که جانباختگان ایرانی سی برابر کشته شده های ارمنی بودن.
سلام
از وبلاگ قبلی به اینجا پناه اوردم یعنی من یک پناهنده ام که هرچی رو نتونستم تو خونه ام بگم اینجا میگم.
تا بعد.